Dag 9: Swakopmund – Kamanjab

En wat heb ik een vreselijke slechte nacht gehad. Bah. Elk huisje was bezet door een groepje jonge opgeschoten Afrikanen, die het heel belangrijk vonden om daar de gehele nacht door keiharde muziek uit hun autostereo te laten klinken en het liefst ook nog onder de carport. En straatraces door het park hoorde er ook bij. Rond 3 uur werd ik wakker door een nummer van Beyonce. Nou was de tekst waarmee ik wakker werd wel heel toepasselijk: good dream or a beautifull nightmare. Nou er was niets beautifull aan. Het ijzer in het huisje trilde gewoon van de herrie. Toch maar voor het eerst mijn oordoppen ingedaan. Gelukkig hielp dat en ben ik weer in slaap gevallen.

S’morgens een beetje miezer tijdens het ontbijt. Ik was in elk geval niet de enige die de koffie goed kon gebruiken. Goed, we gaan weer op pad. Eerst nog langs Skeleton coast. De Skeleton Coast is de kustlijn van Namibië en start in Swakopmund richting het noorden. De combinatie van mist, een heftige branding en onberekenbare stromingen (de Benguelastroom) maakten deze kust gevaarlijk voor de zeevaart, maar ook voor walvissen. Het is bezaaid met duizenden scheepswrakken.

Verder zal het vooral een dag van lange afstand zijn. Ongeveer 580 kilometer moet er vandaag afgelegd worden. Dus vooral veel naar buiten kijken vanuit Brenda, muziekje op en af en toe wegdommelen. Onderweg kopen we hout voor het kampvuur van vanavond. Dit wordt gedaan bij een Herero markt. De vrouwen dragen speciale kleding: Victoriaans jurken met daaronder vele onderrokken en op hun hoofd dragen ze een haakse hoed. Ondanks de bijzondere kleding liep bijna de hele groep een stukje de weg terug voor een verkeersbord. Hier in Nederland hebben we borden met “Pas op; overstekende herten of koeien”. Maar daar stond toch echt een bord met Pas op overstekende olifanten. Ik wed dat het bord 19x op de foto is gezet.

Omdat we aan het eind van de middag de Himba zouden ontmoeten, hebben we geld ingezameld en boodschappen voor hun gedaan. Op weg naar de camping (en dus ook de Himba), ging het minder goed met Brenda. Op een gegeven moment zijn Henk en Bob toch een rondje om de truck gaan doen. Eventjes de filter vervangen, die had toch te veel zand gehapt de afgelopen dagen. Gelukkig was het euvel opgelost en reed Brenda weer goed verder.

Op de camping eerst de tenten opgezet. Het werd steeds donkerder en op een gegeven moment toch wel flinke regen. We moesten van de gids toch echt snel Brenda in. Twee minuten later werden we weer verzocht eruit te komen, de regen was gestopt! Alsof wij Nederlanders (en twee Belgen) niet tegen wat regen kunnen! Maar goed, de bezorgdheid was overduidelijk.

Dan toch echt op bezoek bij de Himba stam. Onze gids, ik ben helaas zijn naam weer kwijt, was ook Himba. Hij heeft ons eerst een groet geleerd, waarbij ook een bepaalde handdruk hoort. Toen we het dorp in kwamen viel al gelijk op dat de hutjes allemaal in een grote cirkel stonden. Later bleek bij de uitleg dat dit een belangrijke reden had: in het midden stond de kraal voor het vee en door de huizen er omheen te bouwen werd die beschermd voor roofdieren en dieven. Terwijl we het dorp in liepen kwam er al een klein jongetje aanlopen die gelijk mijn hand vastpakte. En ook van degene die naast me liep. En gelijk de benen van de grond. Zwieren met de handel was eigenlijk wat hij zei. De boodschappen werden afgegeven bij de moeder van de stam. Zij zorgt voor een goede verdeling binnen het dorpje.

Ongemakkelijk heb ik daar rondgelopen. Het voelde alsof je hun veilige huis binnen viel, soort van aapjes kijken. Na verloop van tijd toch maar wat foto’s gemaakt en achteraf, nu ik hier thuis zit, ben ik blij dat ik dat toch heb gedaan. We hebben veel uitleg gekregen over hoe de Himba leven en wat hun tradities zijn. Het bijzonderste was toch wel de demonstratie douchen door een van de Himbavrouwen. Met het rook van vuur “wassen” ze zichzelf. En elke 3 maanden worden de haarslierten opnieuw gezet. Na afloop van de rondleiding kregen we nog een traditionele Himba dans te zien. Op een gegeven moment kwam een van de vrouwen richting onze groep. Heel erg, maar iedereen deed gelijk een stap naar achter. Helaas was Mathilde te laat en zij heeft toen even meegedanst. Nog even rondlopen en daar stond een klein Himba jongentje ineens naar mijn teennagels te wijzen. Deze waren gelakt, bijzonder en raar moet hij gedacht hebben. Er werd zand overheen gestrooid. Dat kan ik ook, dus ook zijn voeten waren niet meer zichtbaar. Toen werd het toch tijd om weer afscheid te nemen. Ergens toch een opluchting om hun weer met rust te kunnen laten.

Terwijl er gewacht werd op het eten, ben ik gaan douchen. Deze camping had een donkey-shower: een grote ketel water werd opgewarmd door er onder een vuurtje te stoken. En het water was heel warm, eigenlijk te heet. Dus maar snel een beetje het stof afspoelen. Haren worden morgen maar gewassen.

Op het kampvuur werden dikke steaks neergelegd en wat waren die lekker zeg! Weer een heerlijke avondmaaltijd. En als afsluiting van de maaltijd, kregen we marshmallows. Lekker boven/ in het kampvuur houden en wanneer ze net zacht genoeg zijn, snel opeten. Heerlijk kneuterig en marshmallows horen natuurlijk bij een kampvuur. Deze reisdag is weer voorbij. Morgen gaan we naar Etosha, hopelijk krijgen we veel dieren onderweg te zien!