Dag 14: Okavanga delta

Vroeg in de ochtend, net na het ontbijt komt de grote 4x4 al aanrijden waar we al onze spullen (lees, tenten, stoelen, kookgrei, eten en een klein rugzakje per persoon) in kwijt moeten. Met grote snelheid van een geoliede machine wordt alles ingeladen. Alleen het zitgedeelte van de banken is nog leeg en daar moeten wij dan allemaal op gaan zitten. De benen omhoog, tegen de tralie aan. Niet geheel comfortabel, maar ja dat nemen we maar voor de komende drie kwartier voor lief.

Een stuk door Maun en vervolgens the middle of nowhere voordat we bij de opstapplaats van de mokoro’s komen. Daar liggen de “kano’s” al klaar en de polers (onze chauffeurs/gidsen) wachten geduldig totdat we uitgestapt zijn. Het uitstappen ging voor mij, uiteraard, niet zo galant. Ik dacht, ik spring eventjes uit die truck, maar belandt dus verkeerd op de grond. Gelukkig vangt Werner me half op en kom ik gelukkig wel galant terecht op mijn kont. Even het zand afkloppen en met een –er-is-niets-aan-de-hand-lach sta ik weer snel op beide benen. (Soms vraag ik mezelf wel eens af waarom ik dit soort dingen toch weer vertel.....).

In de tussentijd hebben de polers alle spullen al verdeeld over de mokoro’s. Nu moeten alleen wij nog worden verdeeld in groepjes van twee. Henk had dit helemaal van tevoren al uitgedacht. Niet dus, ter plekke werden de koppeltjes gevormd. Samen met Fenneke mag ik in een mokoro. De polers kiezen zelf hun “gasten” uit en Sadi loopt naar ons toe. Sadi staat achter op de boot en zij is degene die ons vooruit moet duwen door het lage water en riet, met een lang stuk bamboe. Het is moeilijk voor Sadi en stuurt ons zelfs heel vaak door het riet en minder door het voorgevormde pad.

Op een open stuk water wordt op elkaar gewacht. Er zwemmen namelijk een paar nijlpaarden rond en die willen we niet de kans geven om dichterbij te komen. Met een boogje en zo dicht mogelijk tegen het riet, wordt het open stuk overgevaren. Op een klein eilandje wordt even pauze gehouden. Sadi kan dat volgens ons best gebruiken. We hebben zelfs medelijden met dat meisje (waarschijnlijk is ze veel ouder dan we haar inschatten, maar toch). Na de pauze toch weer verder en drie kwartier later eindigen we dan op onze campingplek. De mokoro’s worden uitgeladen, iedereen helpt mee met het opzetten van de tenten. En dat verloopt nu dus anders dan normaal. Je hebt samen een heel ritme opgebouwd en ineens helpt er een poler mee die een hele andere techniek gebruikt. Hoe dan ook, de tenten staan en het kamp is gereed. Terwijl de poler’s het kampvuur regelen, krijgen wij instructie over het gebruik van het toilet. Het toilet bestaat simpel gezegd uit een gat in de grond voor de grote boodschap en doorspoelen is een schep zand. Kleine boodschap doe je ergens in de bosjes. De deur: wanneer de wc-rol en schep weg zijn, is de wc bezet. Hoe simpel wil je het hebben.

Snel de bikini aangetrokken. Met een paar achter een van de gidsen aan gelopen om te gaan zwemmen in de delta. Door een ander kampement heen en daar was dan de plek om te zwemmen. Heerlijk was het. Het was namelijk bloedheet en het water was een heerlijke verkoeling. Terwijl we heerlijk in het water aan het poedelen waren (je kon bijna zitten zo ondiep was het), kwam Sadi samen met een andere poler voorbij met de mokoro. Wellicht aan het oefenen voor de terugweg van morgen. Zodra we het water uit gingen, was je bijna gelijk weer droog, zo warm was het gewoon.

Nog even lekker niets doen. Langzaam aan werd het meer en meer bewolkt. Op een gegeven moment zelfs onweer en regen. En dat terwijl we zo nog een gamewalk zouden gaan maken…. Gelukkig hield het snel weer op met onweren en regenen en konden we alsnog op pad. Omdat het nog steeds dreigde te gaan regenen, heb ik mijn camera in de tent gelaten. Wat heb ik spijt gehad. In drie groepen opgedeeld om te gaan lopen. Veel uitleg gekregen onderweg van de gids. Op een gegeven moment kreeg hij een smsje (ja zelfs zover afgelegen hadden ze ontvangst…) over het feit dat iets verder op olifanten waren gezien. Wij snel terug richting camping, want we moesten oversteken naar een ander eiland. Ineens zaten we met z’n vieren in een mokoro! Nou ja zitten, op onze hurken de zijkant van het bootje stevig vasthouden, terwijl de gidsen ons snel naar de overkant voeren. Dat was nog haast een van de spannendste momenten van die dag, de hoop dat je niet zou omvallen met die boot! En toen waren we weer gewoon een grote groep. Op een gegeven moment zagen we ze; vier grote olifanten. En daar sta je dan, vastgenageld aan de grond van de indruk die dat dan op je achter laat. Op ongeveer 60 meter afstand (ik kan de afstand echt niet goed inschatten, gevoelsmatig veel dichterbij, maar zou ook verder dan 60 meter kunnen zijn), staat er dan zo’n megagroot dier. Na 15 minuten zijn we weer richting kamp gegaan. En dan baal je dus dat je je camera niet hebt meegenomen!!

Na heerlijk eten rond het kampvuur, kregen we een zang- en dansvoorstelling van de gidsen. De dansen waren heel apart en ze sprongen op bepaalde manier (afhankelijk van het lied) rondom het kampvuur. Op een gegeven moment kwamen er zelfs polers van het ander kampement erbij. En ja, ook wij waren op een gegeven moment aan te dansen rondom het kampvuur. Was stiekem best leuk….Na het dansen werden nog enkele fouten raadseltjes gesteld. Ik besloot om vandaag maar eens op tijd naar bed te gaan; op een gegeven moment is het telkens laat naar bed en vroeg op staan best vermoeiend.

Bijgevoegde foto's zijn gemaakt door Martijn.