Dag 20: Bulawayo – Tshipise

Vandaag staat in het teken van rijden en de grensovergang. Ondanks dat, mochten we deze keer wat langer blijven slapen. Helaas gaan we al weer naar Zuid-Afrika. Tijd vliegt! Bij de grens van Zimbabwe mogen we snel het land weer uit. We moeten alleen nog even wachten op Clapman, dat duurt iets langer. We wachten maar lekker in de schaduw en staan verwonderd te kijken naar een vrachtwagen die dacht dat ie wel even tussen een hek en een soort van gasopslaghuisje kon rijden. Tja, dat ging dus niet en nu staat ie klem. De afloop zullen we nooit weten, want wij gingen verder naar de grensovergang van Zuid-Afrika.

Daar aangekomen is het best behoorlijk druk en staan we vol in de zon te wachten. We moeten een nette rij vormen. Plotseling moeten enkele mensen voor ons de rij uit en worden in een andere (drukke) rij gezet. Wij krijgen voorrang! Ergens best verwonderlijk. Vanaf het begin is er op gehamerd dat we het inentingenboekje ivm gele koorts bij ons moeten hebben. Enkele van ons, inclusief mezelf, zijn namelijk naar Zambia geweest en als je dan Zuid-Afrika in wilt, moet je kunnen aantonen dat je ingeënt bent tegen gele koorts. Nou en dan mag je naar de balie om je paspoort te laten zien. En je wacht totdat ze vragen om het inentingenboekje. De vraag blijft uit en ik mag weer gaan. Ook goed! Als je denkt dat dat al raar is bij de grens, nou niet hoor. Het kan nog raarder.

Het volgende vindt namelijk plaats wanneer we weer bij Brenda staan te wachten op Henk en Cladman. Henk probeert het nog voor elkaar te krijgen dat we zo door mogen rijden, maar helaas is hem dat niet gelukt. We moeten allemaal onze grote reistas uit Brenda laden en dan moeten we naar de douaniers. Bepakt lopen we door de hitte naar het kantoor. Netjes in een rij lopen we door het gebouw. Waar zijn die douaniers dan? We lopen nog door een gang en dan staan we alweer buiten! Nog via een pad afgezet met hekken lopen en dan staan we alweer bij Brenda. Kunnen de tassen weer de kluisjes in en vertrekken we weer. Hoe raar!!! Nou ja, het rondje met zware rugzak is goed voor de lijn, zullen we maar zeggen.

Aan het eind van de middag komen we aan bij de camping. Snel zetten we voor de laatste keer de tenten op en dan kunnen we een duik nemen in de hotsprings! Maar waar zijn die dan? De bordjes worden gevolgd, maar niets is te zien. Halfverwege draai ik me vast om, ik duik wel het zwembad in. Welke? Nou een van de drie! Het zwembad zelf was lekker warm, word er een beetje duf van, maar lekker voor de ontspanning. Even snel douchen en dan nog ruim tijd voordat we gaan eten. Fenneke en ik vragen maar aan Henk of we hem ergens mee kunnen helpen. Er is wel iets, maar dat moeten mannen maar doen. Uiteraard vragen wij wat het dan is. Zijn tent op zetten. Waarom zouden wij twee dat niet kunnen? We hebben al ruim 2,5 week onze eigen tenten opgezet en afgebroken. Binnen 5 minuten staat ook zijn tent.

Vandaag alweer ons laatste avondmaal bij Brenda en we krijgen een driegangenmenu! Er is weer heerlijk gekookt door Henk. Je zou hem bijna als kok mee naar huis nemen. Omdat Greet vandaag jarig is, is er ook nu weer voor een taart gezorgd! Wanneer de kaarsjes uitgeblazen worden, nemen we (bijna) allemaal een stuk. Dan wordt toch nog even het spelletje Killer gespeeld. Alleen Wendy en ik kunnen nog verdacht zijn en dan word toch ik naar de gevangenis gestuurd. Afwachten hoe morgen iedereen reageert op het feit dat ik toch echt wel de killer ben…..

Deze keer heb ik helaas geen foto's....