Dag 8: Swakopmund

We mochten soort van uitslapen vandaag. Om 07.45 uur worden we opgehaald door Leon, onze gids en schipper voor de ochtend. Want Greet en ik gaan vandaag dolfijnen spotten. Bij de haven in Walvisbaai worden we opgewacht door twee enthousiaste vrouwen. Eerst betalen uiteraard en nog even wachten op de anderen die mee gaan met deze excursie. Een groep oude gepensioneerde mensen uit Zwitserland stappen een poos later uit de taxi. We kunnen naar de boot. Op de kade nog even wachten totdat de boot, een catamaran, komt aanvaren. Leon staat al op de boot samen met twee andere mannen die hem helpen.

Als start krijgen we een Namibian koffie, oftewel een glaasje sherry. Nooit geweten dat sherry best lekker is. Nog geen kilometer uit de haven, krijgen we al gezelschap van Frits. Frits is een watervogel die de meeste boten even afgaat voor een lekker visje. De kans bestaat dat er ook nog enkele zeeleeuwen een bezoekje komen afleggen. Leon legt uit dat de rederij waar hij voor werkt, gewonden zeehonden opvangt en ze daarna weer uitzet. De meeste herkennen de boten en komen dan aan boord voor een visje. Er staat dus een grote emmer vis op de boot.

Bijna uit de haven zien we aan de kust een grote groep zeeleeuwen. Ook enkele mensen die aan het kajakken zijn. Onder andere ook een paar van onze groep. Ze zijn alleen te ver weg om gedag te zeggen. Ondertussen is het ijskoud op de boot. Het dekentje wat in het begin is uitgedeeld wordt dan ook gretig gebruikt. We komen langs enkele oesterfarms gevaren. Hier worden de oesters gekweekt, op de terugweg mogen we ze proberen. Een boot waar de oesters worden schoongemaakt ziet er oud en op uit, maar er wordt nog steeds hard gewerkt.

Wanneer we de haven uitvaren, worden de golven wat heftiger en bestaat de kans dat we dolfijnen of walvissen kunnen zien. Na ruim een half uur draaien we om, we gaan terug naar de haven, helaas nog niets gezien. En ineens springt er een dolfijn het water uit en zwemt een poos mee op met de boot. Ik zit voor op het puntje, te genieten van deze mooie dieren. Verder op in de haven zijn anderen dolfijnen aan het zwemmen. Hier liggen al meerdere boten bij te kijken. Dan krijgt Leon een oproep: nog verder de haven in is een kleine walvis gespot. We gaan er gelijk op af. En in de tussentijd kunnen we genieten van een glas champagne, lekkere hapjes en die beruchte oester. Och waarom ook niet, je leeft maar 1 keer. De oester glijdt net naar binnen als we bij de walvis aankomen. Snel doorslikken en camera pakken en als een gek foto’s maken. Wat schitterend om te zien. Ook al is ie klein, ik vind hem nog behoorlijk groot. En ineens hoor je je naam; staan er drie anderen van onze groep op een andere boot. Toeval?!

Terwijl het zeil van de boot uitgaat, krijgen we dan toch bezoek van Sadi, een zeeleeuw. Deze is behoorlijk tam en ik voer hem zelfs een visje. Enkele meeuwen hebben de visjes ook in de gaten en ook eentje van hun geef ik dan een visje. Had hem alleen van boven verwacht, maar ineens vloog deze van onderaf en greep de vis zo uit mijn handen. Na Sadi krijgen we nog bezoek van Didi en Wendy, twee andere zeeleeuwen die elkaar niet zo heel lief vinden. Na een korte worsteling en woordenwisseling (in het zeeleeuws uiteraard), wordt Didi van de boot geduwd. Wendy gaat zelf even later ook van boord af. En dan krijgen we nog een bezoekje van Lady Gaga, een pelikaan die de naam heeft gekregen omdat ze normaal danst voordat ze een visje krijgt. Een heel scala aan dieren zo aan boord. Helaas komt de haven alweer snel in zicht en is de tocht afgelopen. Greet en ik worden weer teruggebracht naar Swakopmund.

Daar gaan we met een paar even lunchen, een tosti meegenomen. Heerlijk met ananas. Nog geen uur later worden we alweer opgehaald voor het volgende avontuur: quadrijden. Heb er nu al zin in. In het center krijgen we kort uitleg en worden de helmen uitgezocht voor een ieder. Lekker charmant, not. Dan richting de quads. Godzijdank zijn er ook waar je handmatig moet schakelen. Alleen Job en ik kiezen hiervoor. En dat is echt leuk!! We moeten sowieso achteraan rijden, wij kunnen tenslotte harder. En daar gaan we, begeleid door twee gidsen, dan: even rustig aan en lekker vlak. Dan gaan we wat kleine heuveltjes over en de eerste zitten al vast in het mulle zand. Na drie keer dat mensen vast komen te zitten, wordt de groep in tweeën opgesplitst. De gidsen gaan dus uit elkaar en nu moeten Job en ik zeker achteraan rijden. Onze quads zijn rood en dan weet de gids voorop dat wanneer hij 2 rode quads ziet, de groep nog compleet is. Dat had hij beter niet kunnen doen…….

Wat hebben we toch lopen scheuren en zo hard mogelijk anderen inhalen. Op de momenten dat je tegen de duinen op rijdt, wil je toch hoger gaan dan degene voor je. En weer een keertje Chris inhalen en afsnijden (sorry Chris). Een keer het teken gemist: kijk uit links van je. Gelukkig ging ik niet over het randje van de afrond en bleef op het pad. De gids moet gewoon in de gaten hebben dat we kunnen rijden, want anders had hij dit nooit geaccepteerd. Of hij dacht: ze hebben toch de wij-zijn-niet-verantwoordelijk-verklaring getekend. Hoe dan ook, het was echt super gaaf! Hoop de video snel te zien.

Na dit avontuur even heerlijk douchen voordat we gaan eten. De groep gaat uiteen. Samen met een paar ga ik naar The Tug. Een restaurant aanbevolen via Tripadvisor. En goed dat die was. Een heerlijk voorgerecht gevolgd door een super lekker hoofdgerecht. Het was gewoon te veel, maar goed. Een echter aanrader. Na een zeer voldane dag het bedje in en heerlijk slapen, of toch niet??